W religii chrześcijańskiej cenię przede wszystkim to, że każe kochać drugiego człowieka. Najważniejsze zaś jest to, że w chrześcijaństwie największą wartością jest rodzina. Chrześcijaństwo kładzie szczególny nacisk na szanowanie rodziców i wprost ciężkim grzechem jest porzucanie starych i schorowanych rodziców czy krewnych. A w życiu z tym jest różnie. Jest nawet takie powiedzenie, że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu i to najlepiej w środku, bo… wyciąć nie można.

Julianna M. była ukochaną wnuczką Jana C. Kiedy dziadek został sam, ona jedna się nim opiekowała. Specjalnie się do niego przeprowadziła, by się nim opiekować. Jan C. miał piątkę dzieci, żadne go nie odwiedziło, kiedy został sam, żadne się nie zainteresowało, czy miał z czego żyć. Jan C. utrzymywał się z niskiej renty inwalidzkiej. Rodzina się zainteresowała … spadkiem po Janie C. Jan C. miał dużą willę i zapisał ją wnuczce Juliannie w podziękowaniu za opiekę. Rodzina zaczęła walkę o spadek. Zapłacili biegłemu psychiatrze, by orzekł, że ojciec był niepoczytalny chwili spisywania testamentu, bo Julianna faszerowała go silnymi środkami psychotropowymi i zaniedbywała opiekę. Ojciec był brudny i niedożywiony, kiedy zmarł. Jednak nie udało im się podważyć testamentu, bo Julianna powołała świadków, którzy co innego zeznali. Sąd dał im wiarę i zawiadomił prokuraturę o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez biegłego. Sprawa w toku. Julianna odziedziczyła dom i sama zaoferowała wujkom należny im zachowek. Niestety, to relacji w rodzinie nie poprawiło. Krewni nie odzywają się do Julianny, traktują jak powietrze, choć mieszka po sąsiedzki i wszystkim kto chce słuchać opowiadają, że wyłudziła testament i przekupiła świadków. W tej sprawie wpłynął nawet na nią donos do prokuratury, ale prokurator nie dał mu wiary i po postępowaniu wyjaśniającym nie wszczął postępowania.

Spadek to ogół praw i obowiązków spadkodawcy, które w chwili śmierci przechodzą na spadkobierców. Przedmiotem spadku są prawa majątkowe i niemajątkowe np. prawa wynikające z prawa autorskiego. Dziedziczenie mamy testamentowe i ustawowe. Jako podstawowe polskie prawo spadkowe traktuje dziedziczenie testamentowe. W razie braku testamentu do głosu dochodzi dziedziczenie ustawowe. Prawo Spadkowe / Kodeks Cywilny/ wymienia ściśle krąg osób uprawnionych do dziedziczenia ustawowego. Uprawnionymi z ustawy są małżonek spadkodawcy, zstępni, wstępni, a potem kolejni krewni dalsi w razie braku krewnych bliższych. Ostatnimi uprawnionymi do dziedziczenia jest organ samorządowy i Skarb Państwa, w wypadku spadków bezdziedzicznych. Podstawą dziedziczenia spadku jest postanowienie o nabyciu spadku. Takie postanowienie może być dokonane przez notariusza albo przez sąd . Postępowanie spadkowe mamy notarialne, drogą umowy między spadkobiercami i sądowe. Jednak przy wielości spadkobierców po stwierdzeniu nabycia spadku poszczególni spadkobiercy mają tylko procentowy udział we spadku. Aby przyznać poszczególnym spadkobiercom, co się im należy potrzebny jest dział spadku. Dział spadku może być przeprowadzony umową notarialną albo przez sąd. Podstawą działu spadku jest fizyczny podział masy spadkowej między spadkobierców, zgodnie z udziałami, jakie im przypadają. Jeżeli masa spadkowa jest niepodzielna, spadek przydziela się jednemu spadkodawcy albo kilku do spółki, jeśli wyrażą taką wolę, a reszta otrzymuje spłaty. Jest też możliwość sądowej sprzedaży spadku i uzyskanej kwoty podzielenie jej między spadkobierców. Podstawą dzielenia spadku są oświadczenia woli spadkobierców, w razie braku ich zgody w postępowaniu sądowym decyduje sąd biorąc pod uwagę sytuację życiową spadkobierców i ekonomiczne przeznaczenie masy spadkowej. Spadkobiercom ustawowym pominiętym w testamencie, jeżeli nie zostali wydziedziczeni albo uznani za niegodni do dziedziczenia należy się zachowek. Warunkiem jest… zgłoszenie roszczenia o zachowek w ciągu sześciu miesięcy od dnia otwarcia spadku.

Postępowanie spadkowe to stara instytucja znana od czasów, kiedy wytworzyła się rodzina i zaczęła gromadzić dorobek majątkowy. Najlepsze przepisy prawa spadkowego wymyśliło prawo rzymskie. Współczesne prawa spadkowe są oparte na instytucjach rzymskich, polskie też. Prawo spadkowe istniało w Polsce i za Komuny. Wiadomo jednak, że z racji tego, że obywatele g…. posiadali miało mniejsze znaczenie, zwłaszcza jeśli chodzi o testamenty. W obecnej Polsce, kiedy porosły wielkie fortuny, prawo spadkowe wróciło do łask. Zwłaszcza teraz, kiedy obecni rządzący państwem kładą nacisk na zwiększenie dzietności Polaków i duże rodziny, testamenty wracają do łask. Duża liczba dzieci spadkodawcy to ustawowe rozdrobnienie masy spadkowej. Wiadomo jednak, że zbyt duże rozdrobnienie majątku nie jest korzystne ekonomiczne. Koniecznością jest więc, że spadkodawca wybiera jednego swojego spadkobiercę i mu zapisuje majątek, I rodzeństwo nie powinno się na siebie obrażać jak Szurkowski na Szozdę.

Niestety, społeczeństwa się spauperyzowały. Obecnie liczy się kasa, majątek. Do lamusa odeszły takie wartości jak miłość, wsparcie, szacunek i wzajemna pomoc. Dziś nawet w rodzinie człowiek człowiekowi wilkiem. A majątek dzieli… Odeszły do lamusa wartości chrześcijańskie, które mówiły, że podstawą życia jest być, a nie mieć. Ludzi, którzy chcą szerzyć takie wartości dzisiejsi „nowocześni” nazywają ciemnogrodem i katolicką tępotą. A katolicyzm nie chce wcale źle uczyć. Czy uczenie miłości i szacunku do bliźniego to jest złe? Jak złe, to… dokąd dążymy? Szkoda tylko, że obecnie księża katoliccy – Słudzy Boży, z nielicznymi wyjątkami są czcicielami mamony. Znam przypadek, jak jeden zakon jak lew walczył ze spadkobiercami ustawowymi o dom, który mu zapisał spadkodawca. I wygrał…

Dziś panuje kult Złotego Cielca! Nie być tylko mieć! Szatan szaleje z radości, bo człowiek dąży do upadku. Czy człowiek ginie? Ja jednak uważam, że jest światełko w tunelu… Czy powrotem do prawdziwych wartości są rządy ludzi, którzy się sami nazywają katolicką prawicą? Uchowaj nas Panie Boże, by to być nie mieć nie stało się powrotem do komunistycznych stosunków! By państwo nie zaczęło odbierać ludziom tego, co mają…

Barbara

Jestem prawnikiem, psychologiem i dziennikarzem, w kolejności, w której napisałam. W dziennikarstwie piszę co mi w duszy gra, ale uważam by było to sensowne, miało treść i spełniało społeczną rolę.